برون نمي رود از خاطرم خيال وصالت

اگر چه نيست وصالي ولي خوشم به خيالت...

  دیر آمدی باران!!
دیر....!!
من در جایی,در حجم نبودن کسی...خشکیدم.!!

تمام ِ پرانتزها را مي‌بندم ؛ نبودنَت ، "توضيح ِ اضافه" نمي خواهد !

  می خواهم برگردم به روزهای کودکی
آن زمان ها که :
پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!

  در همین حوالی کسی هست
که تا دیروز میگفت
بدون تو حتی نفس هم نمیتوانم بکشم
ولی امروز
...در آغوش دیگری نفس نفس میزند!!

من نمی دانـم این دلتنگی ,دلتنگی که می گوینـد چیـست
همین حـس مبهـم نفـس گیری
که دامن گیـرمان می شود
وقتی چیـزی را
کسـی را
جایی جـا گذاشته ایم
همان دلتنگـی ست!؟

  به خــداحافــظـی تــلـخ تـو سـوگــنـد نــشــد
کـه تـو رفــتـی و دلـم ثـانـیـه ای بـنـد نـشـد
بـا چـراغـــــی هـمه جـا گـشـتـم و گـشـتـم در شـهـر
هـیــچ کـس ! هــیـچ کـس ایـنجا به تـو مانـنـد نـشـد
خواسـتـنـد از تـو بگویـنـد شـبـی شـاعـرها
عـــاقـبـت بـا قــلــم شــرم نوشـتـنـد : نـشـد