بی شک .خواهد رسید روزیکه که...
دیگر نبــــــــــــاشیم...
اما،
باور کن اشکهایی که ریخته میشود
بحالمان تفاوتی نمیکند....
پس؛
تا هستیم باور کنیم یکدگر را...
دوست بداریم...
قسمت اگر بود عاشق شویم...!
شاد باشیم
حتی با لبخند...
قدر بدانیـــــــــم دست گرم *پدر* را... 
عشق بورزیم لبخند مهربان *مادر* را ...
خوشبختی را بسازیم...
شاید فردایی نباشد...

 لعنت به آن بوسه اي كه شيريني اش....

تلخ ترين خاطره ام شد. . .

 عشق را میشه تو چشم های یک ღ.پدر.ღو نگرانی های ღ.مادر.ღدید

نه در دستان یک غریبه.......

 وقتی فهمیدی قرار نیست با هر زن یا دختری که دوست شدی،به رختخواب بری ؛
هر وقت یاد گرفتی بدون توقع دوستی کنی ...
هر وقت فهمیدی هر کسی که دوستت شد ،
دوست دخترت نیست و برای جواب سلامش باید به یک علیک محترمانه فکر کنی
نه به پیدا کردن یک مكان خالی ...ا
اونوقت میتونی روی همراهی و همدلی یک جنس مخالفت حساب کنی ، اونوقته که مرد شدی

 بعضی وقتا دلم واسه مامانم میسوزه وقتی میام تو اتاقم و غرق دنیای مجازی میشم

و اون تنها نشسته تلویزیون میبینه.

چه نسل بی عاطفه ای شدیم ما :(

 غیرت مردانه ات کجاست؟

زمانی که معشوقه ات از تجاوز تنهایی رنج می کشید به جای درکش ،ترکش کردی.....

 مرد کسی نیست که گریه نکند!

.

.

.

مرد کسی است که به گریه نندازد …!!!!!!!

 مرد اونه که زن مورد علاقه اشو تولباس عروس تصور کنه! نه لخت...

بعله یه همچین مردای اهل زن و زندگی داریم ما تو مملکتمون